زندگی در اردوگاههای کار اجباری هیتلر راحت تر بود - کسی خود کشی نمی کرد و حتی حرفش را نمی زد چون امید داشتند که هیتلر دست از کارهایش بر دارد و شاید یک روزی منجی برسد اما اینجا روزانه هزاران نفر خود کشی می کنند
elnaz hajizadeh
شنبه، آذر ۱۱، ۱۳۸۵
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۸ نظر:
mamolan toye sakhtiha bishtar omid hast!bazi vaghta adam az hichi bishtar zajr mikeshe....
linkondameton!
salam
postet ghashange vali az kalame ye chera khosham nemiad
dar morede neveshtehaye khodam va ghazieie virayesho in harfa
raste ghazie ine ke man vase dele khodam minvisam
va hame neveshtehamo 2 daigheii minvisam. yani inke dobare nigashun nemikonam vaghti tamum mishan , kollan az overlook badam miad, che vase neveshteham che vase karam che tu zenddegim
khosh bashi
Seems like Samuel Becket knows better how Im living my life !
However; I do agree with that we wanna prove ourselves we exist! But not by impressing the others !
سلام. اميدوارم كه موفق باشي. گفته بودي ميخواي از خاطرات گذشته تت بنويسي. منتظريم.
hmm,motevajehe manzooretoon az commenteto0o0n nashodam ?
لطفا آدرس وبلاگتونو هم بنویسین
سلام
البته من با متن نوشته شما کمی باید مخالف باشم. البته شاید مراجع مطالعاتی من و شما متفاوت باشن. اما من خوندم که بلایی سر مردم این اردوگاهها از لحاظ روحی اورردن که هیچ امیدی به نجات نداشته باشن. خودشان کارها را انجام میدادن و هیچ روحیه مقاومتی وجود نداشته که حتی کوچکترین رفتاری در قبال این محکومیت داته باشن . سربهزیر مرگ رو پ ذیرفتن.این یکی از سیاستهای فاشیسم بوده که روحیه مخالفت رو از بین برن.
موفق و شادمان باشید
shayad yek roozye monji berese
amma faghat shayad...
ارسال یک نظر